Toen wij, nog helemaal niet wetend dat deze camping ooit de onze zou worden, de eerste stappen zetten op het pad dat nagenoeg direct van het kampeerterrein het bos inloopt, dacht ik: je zal hier maar wónen. Dan ben je een geluksvogel.
Roodkapje was vroeger mijn grote voorbeeld, niet alleen omdat ze zo dapper was, of misschien naïef, om de confrontatie met de wolf niet uit de weg te gaan, maar vooral omdat ze woonde in een huisje dat grensde aan het bos. Ik had daar een beeld van gemaakt in mijn hoofd, dat zich niet enkel manifesteerde als iemand het sprookje vertelde, maar ook gewoon zomaar, bij een beetje dagdromen. En deze plek, camping Les Trexons, was zo’n plek. En het werd ons huisje. En we ontdekten steeds nieuwe paden door dat sprookjesachtige bos, langs de velden en weiden, beken en watervallen.
Zowel lopen naar buren met een mandje met lekkers (koek en drank, ja het komt echt voor), als zomaar wat ronddwalen in het bos kan hier heel goed. Maar ook is de camping een uitermate prima startplek voor menig korte of lange wandeling. Bedenk goed wat je mee moet nemen als je gaat hiken.
Dat er in de Vogezen goed gewandeld kan worden is al langer bekend. Er lopen verschillende GR-routes met prachtige vergezichten door de Vogezen, veelal van Noord naar Zuid (of vice versa). Maar wie graag dagtochten maakt valt ook hier met de neus in de boter. Bij de Office du Tourisme, boekhandel, supermarkt en zelfs op de camping, kunt je diverse routeboekjes kopen of beschrijvingen op flyers meenemen. In de receptie ligt een map met routes vanaf de camping. Variërend van 2 km tot 12 (en binnenkort ook een tweedaagse tocht).
Wandelingen zijn over het algemeen goed gemarkeerd, al kun je de pech hebben dat er net een boom is gekapt waarop een markering bevestigd zat, maar veel komt dat niet voor.
Het allerbelangrijkste om te weten bij het volgen van markeringen hier, is dat zij niet altijd een route vormen met begin en eind op dezelfde plek. Je zult steeds op een kaart moeten kijken, of lezen in de beschrijving wanneer je op een kruising over moet stappen op welke markering (zo wordt het een soort knooppunten-route). Wie dit niet weet, loopt gemakkelijk kilometers verder dan bedoeld. De paden zijn stenig en goede schoenen zijn zeker geen overbodige luxe.
Maar je kunt ook zonder markeringen, met een beschrijving vanaf de camping, of met de kaart van de omgeving, de hort op, alle kanten uit. Vandaag ga ik vanaf de camping een klein stukje over de weg, waarna je, in de oksel van de weg een graspad opgaat, langs het huis van de man met de muts, die onlangs overleed. Afhankelijk van het seizoen waarin je hier bent, ziet het er anders uit: de heuvelwand volleidg paars van de vingerhoedskruid, geel van wilde narcissen, de jonge berken frisgroen of blozend kaal.
Maar in welk seizoen je hier loopt, vaak schiet er een hert het graspad over. Er meanderen kleine stroopjes rechts van je, soms sluipt er een vos. Wanneer je uitkomt op een asfaltweggetje, een paar honderd meter naar links alvorens je weer een zandpad inslaat, omhoog, langs boerenland.
Wanneer het pad een bocht maakt, word je getrakteerd op een onverwacht uitzicht over het dorp Gerbépal en al een stukje Corsieux. Avondlicht kleurt deze kant wonderschoon. Je loopt tegen een enorme steen aan, tegen de achtergrond van een beetje spookachtig bosje. Rechts naar beneden, eerst langs velden, maar dan wordt het bos, en wát voor bos, het lijkt het oerwoud wel. Hier lopen niet veel mensen, dat is duidelijk, al komt dit pad uiteindelijk, al dalend, uit bij een huis. Over het erf buig je naar links, waar je enkele meters over een weg loopt voor je, voorbij de bosrand linksaf slaat.
Op de grens tussen bos en veld is altijd wat te zien. Iets verderop stroomt water, op de een of andere manier is dit gedeelte van de route altijd nat. Je gaat linksaf, de bebouwing in: Rambaville. De eerste huizen zijn mooi onderhouden, soms zelfs wat chique, maar hoe verder je het lintdorp inloopt (zonder kerk, dorpshuis, school of winkel), hoe armoediger het wordt. Je steekt een beek over, loopt vlak langs een boerderij en volgt een stijle weg met veel stenen. Boven moet je kiezen. Gek, hoe soms je benen lijken te kiezen en niet je hoofd…Voor het vergezicht en een openveld in het bos naar rechts, voor een sprookjesachtige beek naar links.
Mijn benen kiezen links en ik daal door een bos met overwegend oude dennen, allerlei soorten mos (dat ook omgevallen bomen heeft overgroeid), restanten van oude muurtjes, naar beneden. Ineens hoor je het water links van je en na verloop van tijd loop je parallel aan de beek de La Goulle. Door een stenige wal of lage kloof waar je zo een druïde verwacht tegen te komen, steek je het water over.
Deze plek nodigt uit om te blijven spelen of op zijn minst even te zitten op de grote steen die de brug vormt, voeten bungelend boven het water, mits het niet te hoog staat. Je volgt het pad omhoog, houdt rechts aan en loopt zo langzaam het bos weer uit. Het blijft een kleine sensatie: wanneer je de openheid weer inkomt, er méér licht is, je het dal ziet waar dezelfde beek spiegelend door kringelt. Het pad wordt boerenpad, passeert een boerderij waar de hond altijd blaft, maar gelukkig aan een ketting zit.
Je komt uit op asfalt en kunt zo omhoog, rechtdoor richting de camping lopen (of nog een mooie lus via rechts omhoog door het bos, tot een stenen kruis met een klein mariabeeldje, om dan linksaf naar beneden te dalen over een sprookjesachtige weg tot je bij de camping bent).
Met een beetje geluk is het kampvuur aan, schijnt de avondzon over het veld en ontwaakt de uil. Wie echt geluk heeft hoort de lynx in de verte. Nee, wie écht geluk heeft, komt de lynx tegen op een van de volgende wandelingen. Of de wolf en roodkapje.
Dit stuk is een gastbijdrage van camping Les Trexons, gelegen in de Vogezen. Meer lezen? Bezoek facebook.com/LesTrexons of naardevogezen.wordpress.com. Les Trexons ligt aan de rand van de hoge Vogezen, op ca 6 uur rijden vanaf Utrecht. Als je wilt wandelen in de Vogezen is deze camping het overwegen waard! Wandelen in de Elzas? Kijk eens bij ANWB Wandelvakanties.
Valkenburg is een uitstekende uitvalsbasis voor mooie dagwandelingen in de omgeving, en dus ook een prima optie voor een korte wandelvakantie in eigen land. Ee...
De kortste volwaardige Camino naar Santiago! Ik liep de Camino Ingles vanaf Ferrol in 4 dagen; als je via een reisorganisatie boekt maak je minder lange dagafs...